Το ζήτημα είναι να μη μείνουμε 
μόνο το κέλυφος,το σαρκίο,
σαν άδεια στραγγισμένα μπουκάλια κρασιού.
Να μην ακούμε την ηχώ της σιωπής μας
σε μπετά και ντουβάρια.
Ένα χαμόγελο,ένα χάδι,μια ματιά ......
ας είμαστε ολιγαρκείς.
Ας μη γίνουμε πυροτεχνήματα
σπονδή για ένα βράδυ.
Ούτε κύμβαλα αλαλάζοντα
στην εκατόμβη των ψεκασμών.
Στις υπόγειες διαδρομές,
στα λαγούμια,
στο δίκτυο των υπονόμων,
να κλωθογυρνάμε αέναα

μέχρι να φέρουμε τ' απάνω κάτω!

Η ανάγκη υπαγορεύει
και η κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα ακολουθεί.

Όσο περνάνε τα χρόνια

τόσο η ανάγκη μου να πεθάνω παλεύοντας

μεγαλώνει.

Αυτά που ονειρεύτηκα,που έζησα,που αγάπησα

δεν μ' αφήνουν να λουφάξω.

"Αυτοί όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα"(Άσιμος) 

Μια ιστορία του φίλου μου του Παναγιώτη.

Στου Ψειρή κάποτε ήταν ένας μάγκας
βαρύς κι ασήκωτος που "προστάτευε" 
τη γειτονιά.
Τον ξέραν όλοι,τον τρέμανε.
Ποτέ δεν έπαιρνε λεφτά αλλά
ψώνιζε τζάμπα.
Χασάπης,μανάβης,φούρναρης,καφενείο,λέσχη,
πορνείο πρόσφεραν προϊόντα και υπηρεσίες.
Αυτός έμπαινε στα μαγαζιά,έπαιρνε ότι ήθελε
και έλεγε "του Κώστα" στο χασάπικο, "του Γιάννη"
στο μανάβικο κλπ.
Όλοι καταλάβαιναν ότι τα χρέωνε στο αφεντικό
και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Μια μέρα στο χασάπικο έλειπε το αφεντικό,ήταν άρρωστο,
και εξυπηρετούσε τους πελάτες ένας καινούργιος
υπάλληλος που είχε έρθει από την επαρχία.
Μπαίνει ο μάγκας ψωνίζει και λέει "του Κώστα".
Γυρίζει να φύγει και ο υπάλληλος
του τραβάει μια με το μπαλτά και τον σκοτώνει.
Συμπεράσματα
1) Η άγνοια σκοτώνει
2)Ποτέ δεν γυρίζουμε τη πλάτη σε κάποιον που κρατάει μπαλτά.

Η ύπαρξη διδάσκει.
Όχι ο λόγος.
Νουθεσίες,παραινέσεις,συμβουλές,
απορρίψεις,υποτιμήσεις,
σαρώνονται από ένα χάδι,μια ειλικρινή
ζεστή αγκαλιά.
Αυτή η ανάγκη γέννησε
μέχρι Θεούς και Δαίμονες.

Αγάπησα τη δουλειά του δάσκαλου,

απ' τη πρώτη φορά που μπήκα σε τάξη.

Αλλά δεν μπορώ να πω!

Μ' αγάπησε κι αυτή παράφορα!

1,38 το δολάριο έναντι του ευρώ!

Τι θα γίνει με τις εξαγωγές της Γερμανίας;